Gerçek Olan Asil Sevgi: Tribünlerden Bir Kaç Kare

Amatör Ruh

Amatör futbol.. hey gidi hey ! İzlediğimiz, taraftarı olduğumuz takımların otladığı meralar olan yeşil sahaların çimleri üstünde oynanan futbol olan endüstriyel futbolun çıkış kaynağı hani. Hani Gandhi'nin felsefesine uyan, şimdiki gibi futbolcuların kendi meslekdaşı olan, aynı pazardan ekmek yediği diğer topçu arkadaşlarına yeni icat tekmeleri denemediği sahalardan taşan o amatör ruh. Neredesin ? Kaybettiğimiz futbol duayenlerinin arkasından; ''vay be adam gibi adamdı'' dememize sebep olan o ruh, o heyecan, o şevk çok mu uzakta ? İstediğimiz olan yeni stadyumlar, modern şartlar, sıkmayan bilet kuyrukları, stad içindeki eğlence mekanları, 3m'li kanguruların engellediği birşey belki de. İkinci bir bacasız sanayi konumuna gelen futbol sektörüne (sektör? üzgünüm ama öyle) sadece bir sektör gözüyle bakan, ama seyircinin istediğini, klüp yapılarını ve taraftar yaşantısını göz ardı ederek reklam panolarını gelene gidene peşkeş çeken yöneticilerin kol gezdiği günümüz futbol dünyasında o ruhu,milletin kaybettiği anasını bulduğu feysbukta arasan bulamazsın. Tribünlerin yok olmaya yüz tuttuğu ama inkar ettiği, krizlere rağmen koyulan bilet fiyatlarıyla taraftarı ikinci bir krize sokan godaman kesim yandaşı yöneticilerin yaptığı yüzkızartıcı açıklamalarla dolu olan bu bacasız sanayide bir yanlışlık var. Eğlence amaçlı olarak dünyada gündemde olan futbolun adeta insanları sömürmek için bir aracı olma durumuna gelmesinin sebebi biziz en başta. Bizdik yıllardır buna karşı çıkmayan, halin buralara gelmesine karşı tavır koymayan ve önünü göremeyen.Amatör ruhu ilk önce sahanın dışında arayalım, sahanın içine o ruhu sahanın ardındakiler aşılayacak,unutmayalım...

2 Ekim 2010 Cumartesi

Tribünlerden Bir Kaç Kare

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder